Poezja

Mój ogród jest różny od ogrodu Agaty. Ale lubię podróże w nieznane miejsca, bo czyż nie o to właśnie w podróżach chodzi, żeby otworzyć się nie tyle na nowe miejsca, co na innego człowieka? Niektóre jej kwiaty zakłuły mnie mocno w serce, inne ukoiły ból. Wyszłam z ogrodu Agaty z przekonaniem, że warto było do niego wejść chociaż na chwilę.
Anna Czerny-Marecka
Głos Pomorza

Agata Marzec nie stroni od wzorców - dobrych i najlepszych. Z łatwością dostrzeżemy odniesienia i uprawnione zapożyczenia od dawnych mistrzów z wielką wprawą wplecione w autorski tekst, jak choćby w wierszu "Genius ex machina", który zawiera przypadek specyficznego zapisu zbitki wyrazów w Norwidowskim (Fortepian Chopina) stylu, czyniąc z nich odrębne pojęcie. Sam wiersz zaś nawiązuje do jednego z salonowych występów Chopina, podczas którego zabawiał on arystokratyczną emigrację. Wśród słuchaczy obecny był Adam Mickiewicz. Kiedy wybrzmiały ostatnie dźwięki instrumentu Fryderyka, wieszcz podszedł do niego i skarcił go słowami: "Mógłbyś porywać tłumy! A Ty ledwie zadajesz sobie trud łaskotania arystokratycznych nerwów". Pianista z pokorą przyjął reprymendę, a spod jego palców popłynęła muzyka na ludową nutę. W innym wierszu - "Wszystkie kolory tęczy" - spotkamy się z podobnym sposobem zapisu, tu dla określenia miejsca - innego niż znaczeniowo właściwemu (gdyby zastosować pisownię łączną): przy-ziemność. Wszak nie o jakąś marną przyziemność tu chodzi, ale - jako się rzekło - o miejsce, czyli gdzieś blisko (przy) ziemi. Jednak to już nie tylko ziemia, ale coś więcej, to też cecha: ziemność, i na to miejsce, z taką charakterystyką, "kolory tęczy zapuściły (...) kojącego bezkresu kurtynę".
Nie mamy zwyczaju ogłaszania wszem i wobec naszej interpretacji czyjejkolwiek twórczości, która publikowana jest za naszą sprawą - to suwerenne prawo Czytelnika, a my nie zamierzamy go w niczym ograniczać. Jednak dziś nie możemy się powstrzymać przed jedną refleksją: "A w moim ogrodzie rosną..." (czyżby tomik naznaczony panteizmem?) jest opowieścią w równej mierze baśniową, co realistyczną, a w każdym z tych wymiarów - mądrą. Przecież my też jesteśmy czytelnikami...

"ale" to zbiór świeżych, pełnych słońca i życia wierszy. Autor w swojej pierwszej książce poetyckiej bada relacje pomiędzy podmiotem a otaczającym go światem.

Nowa książka laureata Nagrody Literackiej Nike 2022. Osobisty wybór sześćdziesięciu pięciu wierszy pochodzących z dwunastu dotychczasowych książek poetyckich autora – od tych „z ubiegłego wieku” po osiem kolejnych tomów wydanych przez Jerzego Jarniewicza w Biurze Literackim, w tym wyróżnione „Mondo cane”. Znaczna część utworów prezentowana jest w nowych, poprawionych przez autora wersjach. Całość uzupełniają niepublikowany dotąd w żadnym tomie wiersz „Stairway to Heaven” oraz przekrojowe posłowia autorstwa Joanny Orskiej i Kacpra Bartczaka. Bezpośrednim pretekstem do wydania książki jest nie tylko nowe spojrzenie na twórczość laureata Nike, ale także zbliżająca się 65. rocznica urodzin autora.

Nowe wiersze Jacka Dehnela zebrane w tomie "Bruma" to kolejne spotkanie z poetycką twórczością pisarza, poety, tłumacza i malarza, a równocześnie pierwsze spotkanie autora z Wydawnictwem a5.

Cicha Ręka. Dziesięć elegii to obszerna, wieloczęściowa kompozycja poetycka, kontynuująca wielką, elegijną tradycję poezji europejskiej. Elegie Štrpki diagnozują kondycję człowieczeństwa epoki ponowoczesnej. Niemal mityczne wizjonerstwo, pseudonarracje zbudowane z okruchów tradycyjnych dyskursów, generowanie nowych wymiarów tekstu służą tu reorientacji duchowości współczesnego człowieka, otwarciu jej na nieznaną transcendencję.

Wielki literacki eksperymentator Raymond Queneau (1903-1976) zawdzięcza sukces światowy Ćwiczeniom stylistycznym (Exercices de style,1947). Napisane są zgodnie z zasadami kombinatoryki, dzięki którym błahy, wręcz niegodny uwagi incydent w autobusie opowiadany jest na 99 sposobów z wykorzystaniem wszelkich możliwych figur retorycznych i stylów literackich. Muzyczność i matematyczność nadają Ćwiczeniom walor książki jedynej w swoim rodzaju, nienależącej do żadnego gatunku literackiego. "Jak" tryumfuje tu bez reszty nad "co", sprawiając, że na bohatera dzieła awansuje niepostrzeżenie sama inwencja i niepohamowana swoboda przekształceń. Czyni to z Ćwiczeń jedną z najśmieszniejszych książek świata.

Po pięciu latach Justyna Bargielska powraca w najlepszym stylu! Dziecko z darów, szósty tom poetycki ważnej i cenionej współczesnej autorki to książka dojrzała, intymna, szczera. Wierna swojej metodzie, Bargielska nie pisze o sprawach, których nie zna. To, co ważne, nie tracąc nic ze swego ciężaru, znajduje w tekstach poetki wiarygodny opis, bez sięgania po wielkie pojęcia.

Tom Graffiti w siedmiu rozdziałach łączy jak zwykle u tego poety gorzko ironiczne wiersze i notatki poetyckie, odsyłające w swej ułamkowości do wielkomiejskich ulicznych graffiti, a ukazujące sceptyczny obraz współczesnej świadomości rosyjskiego „szarego człowieka” w całej grozie mentalnego absurdu wiecznie żywego dziedzictwa epoki totalitaryzmu i ludobójstwa.

Biblioteka Poetycka Wydawnictwa a5 pod redakcją Ryszarda Krynickiego Tom 108

Zbiór erotyków zaprzeczonych, uzmysławiających przepaść we współczesnym odczuwaniu, które skazane jest na język nieadekwatny, spóźniony. Emfatyczne wyznania z giełdą i terrorystami w tle, przeskoki od strumieni i gazel z Pieśni nad pieśniami do indeksów giełdowych i kijów do bejsbola wybudzają z dogmatycznej drzemki.

Zbiór jednego z najbardziej intrygujących poetów języka francuskiego, ikony literatury osobnej, autora sięgającego do wielu tradycji (m.in. awangardy, surrealizmu, poezji wizyjnej, działań kolażowych) i nieustającego w formalnym eksperymentowaniu.

Wznowiony w dwudziestą rocznicę śmierci Czesława Miłosza tom Wiersze wszystkie to wyraziste świadectwo ewolucji artystycznej mistrza poezji. 

Jerzy Jarniewicz wprowadza w rzeczywistość, w której samotność jest bombardowana światem zewnętrznym: polityką i popkulturą, obrazami, które nie dają spokoju. Miłość jest uwikłana w fizjologię, w chaos miasta, w anonimowość hotelu. Istnieje tylko przypadkowy i nieoczekiwany czas teraźniejszy, do którego autor żywi jednak swoisty rodzaj czułości.

Szkice znanego tłumacza i znawcy literatury anglojęzycznej dotyczą twórczości poetów amerykańskich znanych w Polsce nie od dzisiaj, i całkiem dobrze już u nas zadomowionych. Autor ukazuje przeobrażenia i specyfikę amerykańskiej poezji współczesnej rozpiętej między Cantos E. Pounda oraz Howl A. Ginsberga.

Pan Demiurg jest już trzecim tomem poezji wydanym przez nasze wydawnictwo (wcześniej: Koronaświrus. Protokół i Trzeci jeździec Apokalipsy), który wpisuje się we wręcz socjologiczne zjawisko, sprokurowane przez rzeczywistość cowidową. Tym samym istotnie różni się od poprzedniego tomu Autorki (A w moim ogrodzie rosną), stając się w jakiejś mierze poezją publicystyczną, relacjonującą, choć oczywiście nie brakuje jej samej poetyckości.
Agata Marzec słupszczanka, absolwentka polonistyki w Akademii Pomorskiej. Pracuje jako nauczycielka
języka polskiego, bibliotekarka i instruktorka fitness. Od najmłodszych lat z pasją czytała książki i poświęciła im większość swojego czasu wolnego. Wielbicielka Virginii Woolf, Fiodora Dostojewskiego i Brunona Schulza. Debiutowała zbiorem opowiadań Reminiscencje w roku 2016, nominowanym do nagrody w konkursie Książka na jesień 2016. Potem wydała tom poetycki A w moim ogrodzie rosną (Liberum Verbum) dwie powieści: Wieżę
z piasku i Cenę złudzeń (Replika). Laureatka literackich konkursów rangi ogólnopolskiej, takich jak: O Laur Sarbiewskiego, IV Konkursu Literackiego dla Nauczycieli, XIV Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Marii Komornickiej, V Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Anny German, 40. Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego Milowy Słup, Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego Tyrmandki 2021, I Ogólnopolskiego
Konkursu na Opowiadanie im. G. Herlinga-Grudzińskiego;wyróżniona w I Międzynarodowym Konkursie Literackim im. Siegfrieda Lenza (2017).